زمانی بر مردمان میآید که کسی به مـُلک و حکومت نائل نمیشود، مگر به قتل و به جبر؛ و کسی به غنا و بینیازی نمیرسد، مگر به غضب و بخل؛ و کسی محبوب خلق نمیشود، مگر به مایه گذاشتن از دین و پیروی از هوی.
کسی که آن زمان را درک کند و با قدرت بر غنا، بر فقر صبر کند؛ و با قدرت بر جلب محبت مردم، بر بغض آنان صبر کند؛ و با قدرت بر عزّت، بر ذلّت صبر کند؛
خدا به او پاداش پنجاه صدّیقی را میدهد که مرا تصدیق کردهاند.]
[جعفر بن محمد الصادق]
[اصول کافی/ج2/ص91]
*
باور داری که بیشرف زیستن در زمانهٔ ما، چهقدر شیرین و آسان است؟!
اگر بدانی چهقدر رشک میبرم و چه اندازه غبطه میخورم، به حال مردی که روز قیامت، -وقت محشر، وقت عسرت و حسرت آدمیان- سرشار از غرور سرش را بالا میاندازد، چشم در عرش الهی میدوزد، لبش به عطر لبخند خشنودی میشکفد، و میگوید:
"خدایا! من شرافتمندانه زندگی کردم!"
همین!