سریال مختارنامه یکی از عظیم ترین پروژه های تصویری کشور است که با صرف
هزینه ای معادل 20 میلیارد تومان و در مدت 8 سال ساخته شده که پخش چندین
قسمت از این سریال تاریخی و مذهبی با بازخورد گسترده و البته متفاوت مردم
، رسانه ها ،کارشناسان و حتی برخی از علما روبرو شده است.
بازخورد گسترده سریال مختارنامه ضمن ایجاد حاشیه های متعدد برای این
مجموعه تلویزیونی و مدیران سیما ، انتقادات مختلفی را هم در حوزه های
مختلف مذهبی ، تاریخی ، ادبی و ... به همراه داشته است که می توان به
موضوع نشان دادن تصویر حضرت ابوالفضل ، برخی دیالوگ ها و روایت ها و
همچنین پرداخت های اغراق آمیز صحنه های نبرد اشاره کرد.
در این بین حجم انبوه سوالات و ابهامات و به دنبال آن حاشیه های ایجاد شده
برای سریال مختارنامه موجب شده تا مدیران سیما و تهیه کنندگان این مجموعه
سایتی را برای پاسخگویی و اطلاع رسانی در این خصوص راه اندازی کنند که
بخشی از مهمترین سوالات و پاسخ های ارائه شده در این پایگاه اطلاع رسانی
از نظرتان می گذرد.
س: این مسئله یک دروغ تاریخیه که توسط مورخان یونانی جعل شده وبرای اون
دلایلی وجود داره اول این که جمعیت ایران در اون زمان چند ملیون نفر بیش
نبوده پس چگونه ممکنه سپاهی دو ونیم ملیونی وجود داشته باشه نکته ی دیگه
محل وقوع نبرده که در اون چنین جمعیتی به صورت معمولی هم جا نمیشه چه برسه
به سپاهی که یساری داره ویمینی ؟
س: با سلام علت بکار بردن کلمه خوارج از سوی سردسته خوارج و خودشان را
خوارج خطاب کردن چه بود از دست اندارکاران چنین پروژه ارزشمندی بعید است
که این نکات واضح را از نظر مغفول نگاه داشته باشند یا عباراتی مثل اگر
شاخ شوند شاخشان را میشکنیم ،غیر از این نکات واقعاً قسمت چهاردهم زیبا بود
س: سلام.خسته نباشید.برای سومین بار این سوال را می برسم امیدوارم این
دفعه جواب بگیرم و خیالم راحت بشه(ایا این راسته که امام سجاد اجازه قصاص
به مختار را نمی دهند و مختار از روی غیض و غضب شخصی دست به این کار
میزند؟)
ج: سلام- دوست عزیز بنظر شما وقتی امام سجاد (ع) در چند جا از مختار به
نیکی یاد میکند و او را دعا میکند به چه معناست ایا اگر امام از کرده
مختار رضایت نداشت باز هم اورا دعا میکرد ؟ به عنوان مثال وقتی پسر مختار
از امام باقر سوال میکند که ایا این درست است که مردم از پدر من به عنوان
دروغ گو یاد میکنند که امام فرمودند( به خدا سوگند که هیچ زنی از اهل بیت
ما بعد از واقعه کربلا ارایش نکرد تا اینکه مختار سر ابن زیاد و عمر سعد
را به مدینه فرستاد و همچنین فرمودند پدرم مهر مادرم را از پولی پرداخت که
مختار برای پدرم فرستاده بود و ما پول مهر زنانمان را از حلال ترین پول
پرداخت میکنیم) امید وارم که جوابتان را گرفته باشید
س: در قسمتی که مختار به مکه آمد بدون محرم شدن وارد مکه شد که این حرام است.
س: می خواستم بدانم آیا مختار شهید می شود اگر میشود به دست کدام ملعون؟
س: شخصی به نام عبدالله بن عمر این بیت«برو این دام بر مرغی دگر نـه
...»رو میخونه که این موضوع مطرح میشه حتما جناب حافظ با ماشین زمان یه
چرخی هم به گذشته زده و این شعر رو اونجاسروده ..
2. صحنه ی دیگه فیلم، اونجایی که مختار میگه:
من مختارم پسر ابوقیس، اولین سردار فاتح ایران.. پدر من معروف به عجم کُش است..
مرحبا به غیرت ما ایرانیا..کارگردان دستتون دردنکنه...
3. سردار کیان هنگامی که مختار رو تو لباس رزم میبینه میگه که: شما رو وقتی تو این لباس میبینم یاد رستم میافتم.
رستم رو فردوسی 4 قرن پس از وقایع مختار در شاهنامه به تحریر در آورد. و این سردار کیان از کجا رستم رو میشناخته وا عجبا..
ج: باسلام
اگرچه مکررا گفته شده ولی بازهم جواب سوالاتتون رو میگم:
1- دوست عزیز. شما فرض کن در زبان عربی یه شعر یا ضرب المثلی باشه با همین
مفهوم. بعد اگه آقای میرباقری میومد اون رو برای شما ترجمه فارسی میکرد و
تو دیالوگ میگذاشت، میخوام بدونم من و شما چیزی سر در میووردیم؟!
2- شما دوست عزیز ، قراره تو مختارنامه یه فیلم تاریخی مبتنی بر واقعیت
یبینی یا یه چیزی که دلت رو حال بیاره و باهاش حال کنی؟! این "واقعیته" که
در آن دوران اعراب در جنگ با لشگر ایران پیروز شدند و تا سالها فرماندهان
آن جنگ، حضور در آن جنگ را از افتخارات خود میدانستند. خب ، میرباقری هم
دارد همین فضا را بتصویر میکشد. اگر به کام من و تو این واقعیت تاریخی تلخ
باشد که نمیشود واقعیت را عوض کرد.
انتظار نداشته باش که میرباقری برای کیف کردن من و تو مثلا دیالوگی اینچنینی برای مختار بنویسد که:
"منم مختار... پسر ابوقیس... پدر من خاک بر....خیلی بد بود! آخه با
ایرانیای خوب و دوستداشتنی جنگید؟! منو ببخشید که پسر اون پدرم؟!!!"
از این انتظارها که نداری دوست عزیز؟
3- برای دهمین بار تذکر میدهم که رستم و دیگر شخصیتهای شاهنامه ساخته ذهن
و شعر فردوسی نیست. داستان اینها ده ها سال پیش از فردوسی هم میان
ایرانیان سینه به سینه نقل میشده. اسناد و نوشته های فراوانی هم در اثبات
این ادعا در تاریخ ادبیات فارسی موجود است. فردوسی فقط این داستانها را
بانظمی خاص بدل به شعر کرده است.