مبارزه با مفاسد اقتصادی به شیوه صداوسیما؛

اگر نمی خواهید طرف حرفش را بزند، اصلا دعوتش نکنید!

خلیج فارس آنلاین : در واقع مشخص نشد که سرانجام، نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی به عنوان کسی که دغدغه ای در این زمینه دارد و وکیل ملت در پیگیری این امر حیاتی و مهم است، اجازه دارد در این باره سخنی بگوید یا باید مدام سخنان وی با دخالت مجری برنامه، ناتمام و بدون نتیجه به پایان برسد و در مواردی هم اجازه صحبت کردن نداشته باشد؟!

در حالی که در چند سال اخیر، شعار اصلی همه مقامات ایرانی در نهادهای گوناگون اجرایی، تقنینی و قضایی، مبارزه با مفاسد اقتصادی بوده و هر از گاهی، همه این مقامات فرمان هشت ماده ای رهبر معظم انقلاب را در این باره به یاد می آورند، عملا دیده می شود که مثلا در حوزه رسانه و روشن شدن مسأله مبارزه با مفاسد اقتصادی، تلویزیون به جای اینکه در این باره شفاف سازی کند، شک و شبهه مردم را در صداقت مسئولان در مبارزه با مفاسد اقتصادی تشدید و افزونتر می کند.

به گزارش «تابناک» در برنامه اخیر «دیروز، امروز، فردا»، در همین ارتباط، نمایندگانی از سه قوه، حضور یافته و پیرامون این مسأله به بحث و بررسی پرداختند، ولی برنامه ای که می توانست به بهترین نحو، بسیاری از ابهامات را پیرامون این مسأله حساس برطرف سازد، نه تنها چیزی را برای مردم حل نکرد، بلکه ابهاماتی دو چندان بر آن افزود.

در واقع مشخص نشد که سرانجام، نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی به عنوان کسی که دغدغه ای در این زمینه دارد و وکیل ملت در پیگیری این امر حیاتی و مهم است، اجازه دارد در این باره سخنی بگوید یا باید مدام سخنان وی با دخالت مجری برنامه، ناتمام و بدون نتیجه به پایان برسد و در مواردی هم اجازه صحبت کردن نداشته باشد؟!

همچنین باید به این نکته اشاره کرد، هرچند وارد شدن در بحث مصادیق، پیش از اینکه پرونده متهم در دادگاه مطرح و مجرمیت وی احراز شود، کار درستی نیست، ولی سخن گفتن از کلیات و اینکه باید با مفاسد اقتصادی مبارزه کرد و یا مفاسد اقتصادی بد است و... هم به تنهایی مشکلی از مشکلات را حل نخواهد کرد.

فراموش نکنیم، نام افراد و مصدایق بسیاری تاکنون در تلویزیون مطرح شده است، پیش از آنکه در دادگاهی صالحه به اتهامات آنان رسیدگی و مجرمیت آنان ثابت شود؛ با این تفاوت که آن افراد یا در مناسبات قدرت حضور نداشته و یا اگر داشته و دارند، قدرتشان در آن اندازه نیست که بتوانند مانع از این کار شوند.

افزون بر این، باید از آنانی که همواره می گویند نباید به مصادیق پرداخت، پرسید سرانجام باید چگونه این را که با دست های ناپاک نمی توان به مبارزه با مفاسد اقتصادی پرداخت، توضیح داد؟ آیا نباید دست کم به یک نماینده آگاه مجلس که سابقه روشنی در این حوزه دارد، اعتماد کرد و اکنون که بالاخره با حضور او در برنامه زنده موافقت شده است، اجازه دهیم که سخنش را بگوید؟

اما دردآور آنجاست که این خبط و خطاهای به ظاهر سطحی که رسانه ای در سطح رسانه ملی مرتکب آن می شود، موجب خواهد شد تا کلیت نظام به حمایت از افرادی متهم شود که از نظر قوه قضائیه متهم هستند، ولی مناسبات قدرت، اجازه تعقیب آنان را نمی دهد و چنین می شود که بقا و تداوم چنین افرادی، هر روز که می گذرد برای نظام هزینه برتر خواهد شد و ای کاش، دست کم رسانه ملی در اینگونه موارد دارای یک راهبرد مشخص و سفارش ناپذیر بود!

از سویی، این رفتار، مردم را نیز دچار شبهه های متعددی در این باره و صداقت برخی از مسئولان می کند و در این فضای پر ابهام، تلویزیون هم با برنامه ای ضعیف، این جو را پر ابهام تر نموده است، چرا که می توانست دست کم اگر نمی خواست آن سخنان گفته شود، نماینده ای همسو! دعوت کند، نه اینکه روی آنتن آنگونه برخوردی داشته باشد.

در پایان باید گفت، اگر تلویزیون دست کم تکلیفش را با بینندگان، در این حوزه مشخص نمی کند، تکلیفش را با خودش مشخص کند که می خواهد مردم به صورت شفاف در این باره مسائل را درک کنند یا در رسالتی تاریخی، تنها مسئولیت ابهام زایی و ایجاد شک و تردید را بر عهده گیرد؟

و چکیده کلام این که اصولا نباید خواسته های هر کسی در هر منصبی به پای کلیت نظام که هسته اصلی آن به فرموده امام بزرگوارمان اسلام عزیز است، آسیبی برساند.در حالی که در چند سال اخیر، شعار اصلی همه مقامات ایرانی در نهادهای گوناگون اجرایی، تقنینی و قضایی، مبارزه با مفاسد اقتصادی بوده و هر از گاهی، همه این مقامات فرمان هشت ماده ای رهبر معظم انقلاب را در این باره به یاد می آورند، عملا دیده می شود که مثلا در حوزه رسانه و روشن شدن مسأله مبارزه با مفاسد اقتصادی، تلویزیون به جای اینکه در این باره شفاف سازی کند، شک و شبهه مردم را در صداقت مسئولان در مبارزه با مفاسد اقتصادی تشدید و افزونتر می کند.

به گزارش «تابناک» در برنامه اخیر «دیروز، امروز، فردا»، در همین ارتباط، نمایندگانی از سه قوه، حضور یافته و پیرامون این مسأله به بحث و بررسی پرداختند، ولی برنامه ای که می توانست به بهترین نحو، بسیاری از ابهامات را پیرامون این مسأله حساس برطرف سازد، نه تنها چیزی را برای مردم حل نکرد، بلکه ابهاماتی دو چندان بر آن افزود.

در واقع مشخص نشد که سرانجام، نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی به عنوان کسی که دغدغه ای در این زمینه دارد و وکیل ملت در پیگیری این امر حیاتی و مهم است، اجازه دارد در این باره سخنی بگوید یا باید مدام سخنان وی با دخالت مجری برنامه، ناتمام و بدون نتیجه به پایان برسد و در مواردی هم اجازه صحبت کردن نداشته باشد؟!

همچنین باید به این نکته اشاره کرد، هرچند وارد شدن در بحث مصادیق، پیش از اینکه پرونده متهم در دادگاه مطرح و مجرمیت وی احراز شود، کار درستی نیست، ولی سخن گفتن از کلیات و اینکه باید با مفاسد اقتصادی مبارزه کرد و یا مفاسد اقتصادی بد است و... هم به تنهایی مشکلی از مشکلات را حل نخواهد کرد.

فراموش نکنیم، نام افراد و مصدایق بسیاری تاکنون در تلویزیون مطرح شده است، پیش از آنکه در دادگاهی صالحه به اتهامات آنان رسیدگی و مجرمیت آنان ثابت شود؛ با این تفاوت که آن افراد یا در مناسبات قدرت حضور نداشته و یا اگر داشته و دارند، قدرتشان در آن اندازه نیست که بتوانند مانع از این کار شوند.

افزون بر این، باید از آنانی که همواره می گویند نباید به مصادیق پرداخت، پرسید سرانجام باید چگونه این را که با دست های ناپاک نمی توان به مبارزه با مفاسد اقتصادی پرداخت، توضیح داد؟ آیا نباید دست کم به یک نماینده آگاه مجلس که سابقه روشنی در این حوزه دارد، اعتماد کرد و اکنون که بالاخره با حضور او در برنامه زنده موافقت شده است، اجازه دهیم که سخنش را بگوید؟

اما دردآور آنجاست که این خبط و خطاهای به ظاهر سطحی که رسانه ای در سطح رسانه ملی مرتکب آن می شود، موجب خواهد شد تا کلیت نظام به حمایت از افرادی متهم شود که از نظر قوه قضائیه متهم هستند، ولی مناسبات قدرت، اجازه تعقیب آنان را نمی دهد و چنین می شود که بقا و تداوم چنین افرادی، هر روز که می گذرد برای نظام هزینه برتر خواهد شد و ای کاش، دست کم رسانه ملی در اینگونه موارد دارای یک راهبرد مشخص و سفارش ناپذیر بود!

از سویی، این رفتار، مردم را نیز دچار شبهه های متعددی در این باره و صداقت برخی از مسئولان می کند و در این فضای پر ابهام، تلویزیون هم با برنامه ای ضعیف، این جو را پر ابهام تر نموده است، چرا که می توانست دست کم اگر نمی خواست آن سخنان گفته شود، نماینده ای همسو! دعوت کند، نه اینکه روی آنتن آنگونه برخوردی داشته باشد.

در پایان باید گفت، اگر تلویزیون دست کم تکلیفش را با بینندگان، در این حوزه مشخص نمی کند، تکلیفش را با خودش مشخص کند که می خواهد مردم به صورت شفاف در این باره مسائل را درک کنند یا در رسالتی تاریخی، تنها مسئولیت ابهام زایی و ایجاد شک و تردید را بر عهده گیرد؟

و چکیده کلام این که اصولا نباید خواسته های هر کسی در هر منصبی به پای کلیت نظام که هسته اصلی آن به فرموده امام بزرگوارمان اسلام عزیز است، آسیبی برساند.