آهای وجدان فلان مسئول!

خلیج فارس آنلاین : خبر دردناک سقوط هواپیمای تهران- ارومیه و از دست رفتن زندگی تعدادی از هموطنان باری از غم شد و بر دل دل تک تک مردم ایران نشست. زمستان امسال برای آنان بهاری در پی نخواهد داشت.

متاسفانه در حال عادت کردن به شنیدن این اخباریم و در حال باور این که ما هنوز جهان سومی هستیم و برای تبیین این باور در ذهنمان می یابیم که فقط در یک کشورجهان سومی این مقدار هواپیما سقوط می‌کند، درختان جنگل هفته‌ها در آتش می‌سوزند، بزرگ ترنی دریاچه متعلق به ایران خشک می‏شود، هوای آلوده جان آدم‌ها را می‌گیرد، ترافیک وقت آدم‌ها را می‌کشد، معاون شخص دوم مملکت در یک خطای مضحک در رقابت با حریف نپالی ضربه فنی می‌شود و... . بله، اینها و خیلی اضافه بر اینها تایید می‌کنند که ما جهان سومی هستیم و علی رغم ادعاهای کرکننده ای که داریم هنوز در مدیریت داخل خودمان اندرخم یک کوچه‌ایم.

به گزارش آینده،در کنار اینها و باز هم موید همه اینها یک خصلت دیگر هم هست که نشان می‌دهد ما واقعا جهان سومی هستیم. آیا تا به حال شنیده‌اید که مدیری، مسئولی یا پشت میزنشینی به خاطر این حوادث و شواهد برکنارشود؟ برکناری پیش‌کش، چون‌بعضی‌ مواقع میزعزیزتر از جان وفرزند می‌شود. آیا شنیده‌اید استعفاء بدهد؟ اصلا استعفاء هم پیش‌کش چون به مقدار کافی شرم نیاز دارد.

آیا شنیده‌اید از مردم عذرخواهی کند؟ بله، شاید چند تایی را شنیده باشیم اما این چند تا اصلا کفایت آن همه ندانم کاری را نمی‌کند و البته خیلی وقت‌ها از عذرخواهی به جای استعفاء و برکناری استفاده شده است. مسئول مربوطه هم هیچوقت منتظر پذیرفته شدن عذرخواهیش از سوی مردم نیست و به کارش ادامه می‌دهد. حالا اگر مردم همیشه در صحنه عذرخواهی او را نپذیرند اصلا مهم نیست چون باز هم در صحنه خواهند ماند!

قبل از اینکه به این مرحله والای رشد اخلاقی برسیم که به خاطر اشتباه و ضرر و زیانی که به جان و زندگی مردم وارد می کنیم، از فرط عذاب وجدان خودمان کنار بکشیم، باید به این مرحله برسیم که در این مملکت مجلس چه کاره است؟ مگر این مجلس وظیفه ندارد که مسئولان خاطی و کم کار را برکنار کند؟ اگر تصمیم ماندن یا رفتن با برخی مسئولان باشد گویی برتخت حضرت سلیمان نشسته‌اند و قصد بلند شدن هم ندارند. بسم الله کندن مسئولان از این تخت ومیز را باید مجلس بگوید اما گویی از نمایندگان هم عزمی بدین منظور ندارند. بنابراین بهتر است ناامیدانه همان وجدان مسئولان را خطاب قرار دهیم.

آهای وجدان فلان مسئول! درختان سبز جنگل‌های ما پس از هفته‌ها سوختن نابود شدند.
آهای وجدان فلان مسئول! هوای آلوده تهران دارد جان شهروندان را می گیرد و عمرشان را کوتاه می کند.
آهای وجدان فلان مسئول! حیثیت ملی ما با باخت مفتضح شما به حریف نپالی و از دست رفتن یک کرسی اجرایی ۱۱ ساله ضربه خورد.
آهای وجدان فلان مسئول! بیکاری پیدا وپنهان زیاد شده و بنیان خیلی خانواده‌ها به خاطر مسائل اقتصادی درحال فروپاشی است.
آهای وجدان فلان مسئول!...

وآخر اینکه آهای وجدان فلان مسئول! بار دیگر جان تعدادی ازهموطنان ما طعمه سقوط هواپیما شد. برای اینکه شب آسوده بخوابی عذرخواهی کن و استعفاء بده. تقصیر را به گردن بگیر که جایی دوری نمی‌رود. اگرباقیات و صالحات نباشد، در مقام توبه شاید مورد قبول واقع شود که گفته‌اند خدا ارحم الراحمین است.