آقای رییس جمهور! ظاهرا خود کرده را تدبیر نیست...

خلیج فارس آنلاین : پس از اعلام دادستان کل کشور، مبنی بر اینکه محمدرضا رحیمی، معاون اول رئیس جمهور،‌ یکی از متهمان پرونده موسوم به بیمه ایران است، تاکنون واکنش های متعددی در این زمینه از سوی افراد صورت گرفته است.

به گزارش «تابناک» در تازه ترین واکنش، دکتر احمدی نژاد، رئیس جمهور کشورمان در دفاعی جانانه، معاون خود را از هر اتهامی مبرا دانست و در این باره اظهار داشت:

«من نمی دانم، چرا برخی اصرار دارند خلاف قانون عمل کنند؛ این که در یک برنامه زنده تلویزیونی فردی که خود متخلف است به کسی که حضور ندارد، تهمت و اتهام بزند خیلی بد است.»

 احمدی نژاد با انتقاد از پخش این برنامه از سیما افزود:

«این کار باید اصلاح و جبران شود و برخی معاونت های صدا و سیما باید دقت و مراقبت بیشتری کنند.»

صد البته این سخن حقی است که در غیاب افراد، به ویژه در یک برنامه تلویزیونی زنده ـ که قطعا بینندگان بسیاری دارد ـ نباید اتهاماتی را علیه آنان مطرح کرد، به ویژه آنکه این موارد، هنوز در حد اتهام است و نه تنها در دادگاهی صالحه ثابت نشده، بلکه خود فرد هم حضور ندارد تا به اتهامات مطرح، پاسخ بگوید و دست کم ـ هرچند به صورت ظاهری ـ بتواند از خود دفاع کرده و اعاده حیثیت کند.

بر این مبنا، نکته جالب این مسأله آنجاست که اتفاقا چنین رویکردی در تلویزیون، یعنی متهم کردن افراد در محضر میلیون ها بیننده، در سال 88 و در ایام مناظرات انتخابات ریاست جمهوری رقم خورد؛ آنجا که شخص دکتر احمدی نژاد، اتهامات متعددی را علیه افراد گوناگون در تلویزیون طرح کرد؛ اتهاماتی که اتفاقا در غیاب افراد عنوان شد و متهمان نتوانستند با پاسخگویی در برابر آن اتهامات از خود رفع شبهه و اعاده حیثیت کنند و آنانی هم که خواستند به پاسخگویی به آن اتهامات بپردازند، این فرصت در اختیارشان گذاشته نشد.

 اینک اما ظاهرا به نوعی ورق برگشته و در غیاب معاون رئیس جمهور، اتهاماتی درباره وی در تلویزیون طرح شده است و خواه، ناخواه شخص رییس جمهور، نیز مورد سوال قرار گرفته است و جالب اینکه این بار ایشان همان کار سابق انجام شده توسط خود علیه دیگران را درباره معاون اول کابینه خویش برنتابیده و با بد دانستن این کار، حتی خواستار بررسی جدی مسئولان تلویزیون در این باره شده است.

البته تفاوت های بسیاری بین این دو رفتار به ظاهر مشابه هست که اتفاقا با پاسخگویی شفاف رئیس جمهور، احتمالا مردم حسنه بودن یکی و سیئه بودن دیگری را بهتر درک خواهند کرد:

نخست اینکه طرح اتهاماتی علیه افراد توسط رئیس جمهور در تلویزیون، در حالی صورت می گرفت که آن افراد اصولا حتی پرونده ای به عنوان متهم در دستگاه قضایی نداشتند، در حالی که دادستان کل کشور، قاضی پرونده و سه قاضی دیگر، معاون رئیس جمهور را دست کم متهم می دانند.

دوم آن که در ماجرای مناظرات 88، رئیس جمهور در حالی اتهاماتی را علیه اشخاص مطرح کرد که خود آن افراد یا دست کم نماینده ای از آنان برای پاسخگویی حضور نداشتند و این در حالی است که در برنامه اخیر «دیروز، امروز، فردا»، مجموعه دولت نیز به موازات دیگر قوا، نماینده ای را برای دفاع از معاونش فرستاده بود که اتفاقا تریبون برنامه، بیش از آنکه در اختیار نماینده مجلس باشد، به یاری مدیریت ضعیف برنامه از سوی مجری، در اختیار ایشان بود.

سوم، طرح اتهام علیه آقای رحیمی در برنامه تلویزیونی از سوی فردی صورت گرفت که وظیفه نمایندگی خود را با استناد به اعلام دادستان کل کشور درباره این اتهام، پیگیری قانون مبارزه با مفاسد اقتصادی و همچنین عمل به دغدغه های رهبر معظم انقلاب انجام داد و علی القاعده سود شخصی در آن دخیل نبود، در حالی که در مناظرات انتخاباتی، طرح اتهام علیه افراد برای بهره برداری سیاسی و حذف رقیب انتخاباتی بود که همین بی اخلاقی در خطبه های نماز جمعه 29 خرداد نیز مورد تذکر رهبر انقلاب قرار گرفت.

و چهارم اینکه رئیس جمهور محترم حتی در دفاع خود از جناب معاون اول، به طرح اتهام علیه یکی از نمایندگان مجلس می پردازد و وی را خلافکار می خواند، تا بدین وسیله رحیمی را تبرئه کند.

در پایان اتفاقا باید هیچ نگفت و قضاوت را به مردم واگذار کرد... .