کثرت مصائب فاطمه بعد از پیامبر(ص) از زبان اهل سنت

خلیج فارس آنلاین : سؤال: علمای اهل سنت دربارۀ مصائب فاطمه زهرا سلام الله علیها چه روایاتی نقل کرده اند؟
جواب ایت الله مکارم شیرازی: روایات متعددی در کتب اهل سنت وجود دارد که نشان می دهد حضرت صدیقه کبری(س) بعد از پیامبر(ص) دچار مصیبت و غم و اندوه شد؛ در اینجا ما به اختصار به برخی از این روایات اشاره می کنیم:

 پیامبر اکرم(ص) به فاطمه(س) فرمود: دخترکم، مصیبت هیچ یک از زنان مؤمن با مصیبت تو برابرى نمى کند، صبر تو نیز نباید کمتر از صبر هیچ زنى باشد.
همچنین عبد الله بن حارث روایت کرده که: مکثت بعد أبیها ستة أشهر، وهی تذوب، وما ضحکت بعده أبدا!! [ فاطمه پس از پدرش شش ماه زنده بود در حالیکه از غصه آب می شد و هرگز بعد از رحلت پدر خندان نشد].
ابونعیم،[1] از امام باقر علیه السلام نقل مى کند که:
فاطمه هرگز پس از فوت رسول خدا، خندان دیده نشد مگر یک روز آنهم لبخندى کوتاه. او پس از رسول اکرم (ص) بیش از شش ماه زنده نماند.
ابن سعد،[2] این روایت را چنین نقل مى کند:
فاطمه علیهاالسلام پس از رسول اکرم (ص) هرگز خندان دیده نشد. فقط گاهى تبسمى مى نمود.
 همچنین عسقلانى[3] به نقل از طبرى، از عایشه روایت مى کند که: رسول خدا (ص) به فاطمه علیهاالسلام فرمود:
جبرئیل به من خبر داد، هیچ زن مسلمانى بیش از تو مصیبت نخواهد دید، پس مبادا صبرت کمتر از آنان باشد.
سبط بن جوزی از علی علیه السلام روایت کرده که آن حضرت فرمود: زمانی که رسول خدا به خاک سپرده شد، فاطمه بر سر قبر آن حضرت آمد و مشتی خاک از آن بر گرفت و از جمله چنین فرمود:
.... صُبّت عَلیّ مصائبٌ لو أنَّها صُبَّت عََلَی الأیام عُدن لیالیا [4]
[ مصیبت هایی بر من وارد شد که اگر به روز روشن وارد می شد، آن را به شب بر می گرداند].
توفیق ابو علم نویسنده مصری می گوید:
در روایتی آمده است که: علی علیه السلام برای فاطمه زهرا سلام الله علیها خانه ای در بقیع ساخت که بیت الأحزان نامیده می شد. آن خانه تا زمان ما باقی مانده که جایگاهی است معروف به مسجد فاطمه در جهت قُبّه حرم حسن و عباس و ابن جبیر به همین مطلب اشاره کرده می گوید: پشت سر قبّه عباسیه خانه حضرت فاطمه دختر رسول خدا (ص) که معروف به «بیت الحَزن» می باشد گفته می شود این همان خانه ای است که حضرت بس از وفات پدرش در آنجا سکونت داشته و ماتم سرای او بود و پیوسته در حال غم و اندوه بسر می بُرد.[5]
 نیز ابن ابی الحدید می گوید: « بسیاری از مردم نوحه سرایی و آه و ناله حضرت زهرا علیها السلام را بعد از رحلت پدر بزرگوارش نقل کرده اند. سپس وی می نویسد: « شیعه روایت می کند که گروهی از صحابه از گریه های طولانی او ناراحت شده از او خواستند از همسایگی مسجد به اطراف مدینه برود ....»[6]
 
  

منابع
[1] . حلیةالاولیاء، ج 2، ص 43.
[2] . طبقات ابن سعد، ج 2، ص 40
[3] . فتح البارى، ج 9، ص 201
[4] . مناوی، اتحاف السائل بما لفاطمة من الفضائل ص 14.
[5] . توفیق ابو علم، اهل البیت ص 167.
[6] . شرح نهج البلاغه، ج 13، ص 43.