وقاحت فدراسیون فوتبال

خلیج فارس : عصرایران ؛ حمید عسگری - در چند سال اخیر انتخاب مربی برای تیم ملی فوتبال کشور به عنوان یکی از درگیری های اصلی فدراسیون فوتبال تبدیل شده است و مدیران و  رنامه ریزان فوتبال کشور همچنان چاره و درمان ضعف و عدم نتیجه گیری تیم ملی را در تعویض و جایگزینی مربیان داخلی و خارجی می دانند.

 البته در این میان فوتبال مملکت به میدان تمرین و آزمون و خطای مدیران تبدیل شده است، با این دید که اگر انتخاب مربی داخلی موثر واقع نشد بدون هیچ نگرانی و ناراحتی می توان مربی خارجی را امتحان کرد بلکه خدا بخواهد و یکی از این میان درد فوتبال را بفهمد و دارویی تجویزکند!

اما آنچه مایه تاسف مردم فوتبال دوست کشور است ، میزان سرمایه های ملی و هزینه هایی است که در این میان توسط دست اندرکاران فوتبالی کشور در قالب دستمزدها و قراردادهای نجومی و سنگین با مربیان داخلی وخارجی به هدر می رود و بعضا آدم را یاد قرارداد ترکمانچای می اندازد.

اما رنجش دیگر این است که آقایان هر کدام به طور مستقل و به عنوان قطب اصلی فوتبال کشور(!) به انجام کارهایی می پردازند که آنها را در زمره امور محرمانه می گنجانند.  به عنوان مثال بحث انتخاب مربی یکی از امور محرمانه آقایان بود. یکی در قالب همان امور به اصطلاح محرمانه با مربی داخلی گمانه زنی می کرد و دیگری در حاشیه خلیج فارس به گلچین مربیان اروپایی مشغول بود.

خب ! خدا را شکر "پرده افتاد و یار جلوه کرد " و  آقای کرش به عنوان گزینه انتخابی معرفی شد؛ آمد و ایران را دید و از میزان امنیت هم خاطرش جمع شد . با مسئولان فدراسیون دیدار کرد و از   علاقه خود نسبت به تیمش!  (تیم ایران) هم گفت. همه آقایان هم از چنین انتخاب دهن پر کنی راضی هستند ولی از مبلغ قرارداد ایشان به علت محرمانه بودن ! کسی چیزی نگفت ؛ با این حال
 شنیده ها حاکیست  آمده بود که قرار است سالی بیش از 2 میلیارد تومان ناقابل به ایشان بدهند ؛ یعنی هر روز بیش از 5 میلیون و پانصد هزار تومان!

هر چند این رقم ، جای چند و چون و ابهام دارد اما دردناک تر این است که آقایان با کمال وقاحت و بدون آن که عرق شرم بر پیشانی شان بنشیند ، زل می زنند به چشم ملت و در پاسخ به این سوال که چقدر از پول ما (بیت المال) را قرار است به این مربی بدهید ، می گویند: نمی گوییم؛ محرمانه است!

و کسی هم نیست که بپرسد مگر برای یک باشگاه خصوصی خودتان مربی آورده اید که حق داشته باشید مبلغ را نگویید یا مگر از جیب مبارک خودتان دارید خرج می کنید که به کسی ربط نداشته باشد؟ یا از عملکرد خود واهمه دارید که نکند دوباره هزینه های گزاف به ثمر ننشیند و مورد نکوهش قرار گیرید! یا پای منافع شخصی آنچنانی در میان است؟!

آقایان گمان کرده اند که سرمایه های ملی و بیت المال این مردم دارایی شخصی خودشان است که هر جور صلاح خواستند خرج کنند و به مردم هم جواب ندهند!

امروزه ، همه عالم و آدم می دانند که سرمربی فلان کشور عربی چقدر می گیرد ، مربی فلان باشگاه اروپایی با چه مبلغی کار می کند و رقم قرار داد فلان بازیکن آمریکای لاتین چقدر است ولی به ایران که می رسیم ، آقایان چنان می گویند "محرمانه است" که گویا از نقشه های جنگی یا محل استقرار موشک های دوربر سخن می گویند!

البته کارنامه مدیریت مالی آقایان درانتخاب مربیانی که در یکی دوسال گذشته آمدند و جیبشان را پر کردند و رفتند هویدای بسیاری از شبهات مردم است!